To nie jest kolejny apel o pomoc materialną. To apel o pomoc w ochronie znaku czerwonego krzyża. Dla ofiar konfliktów zbrojnych, kryzysów humanitarnych czy klęsk żywiołowych ten znak to nadzieja, pomoc i ochrona życia niezależnie od rasy, wyznania czy pochodzenia. To często wszystko, co mają. Prosimy – pomagaj odpowiedzialnie. Nie korzystaj ze znaku czerwonego krzyża na własną rękę. To osłabia jego prawdziwe znaczenie.
Znak
Znak czerwonego krzyża, zwany również krzyżem genewskim, utworzony został podczas konferencji międzynarodowej w Genewie w 1863 r. jako symbol rozpoznawczy ochotników niosących pomoc rannym żołnierzom.
Dziękujemy, że nas rozumiesz!
O znakach
Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca posługuje się trzema uznanymi na całym świecie symbolami: czerwonym krzyżem, czerwonym półksiężycem i czerwonym kryształem. Stanowią one oznaczenia wsparcia humanitarnego w sytuacjach konfliktów zbrojnych i katastrof.
Te znaki są objęte ochroną prawną zarówno na poziomie krajowym, jak i międzynarodowym, na mocy Konwencji genewskich z 1949 roku oraz ich Protokołów Dodatkowych. Wspomniane traktaty określają podstawowe zasady mające na celu ograniczenie skutków wojny.
Ruch podejmuje wspólne wysiłki, aby zapobiegać niewłaściwemu wykorzystaniu tych emblematów i ich nadużyciom. Zachowanie ich neutralności i niezależności jest kluczowe, ponieważ to właśnie te wartości gwarantują skuteczną ochronę i pomoc w kryzysowych momentach.
Państwa również są zobowiązane do ochrony tych symboli przed ich nieuprawnionym użyciem. W wielu krajach naruszenie tego prawa może prowadzić do odpowiedzialności karnej.
Czerwony krzyż
Przyjęty na mocy pierwotnej Konwencji genewskiej z 1864 roku. Jego wzór to odwrócenie flagi Szwajcarii, co uznaje historyczne powiązanie między Szwajcarią a pierwotną Konwencją genewską.
Czerwony półksiężyc
Utworzony pod koniec XIX wieku, aby uniknąć postrzeganych religijnych konotacji symbolu czerwonego krzyża w niektórych krajach. Oficjalnie uznany w zaktualizowanej Konwencji genewskiej z 1929 roku.
Czerwony kryształ
Ustanowiony w 2005 roku w celu zwiększenia ochrony w sytuacjach, w których istniejące symbole mogą nie być respektowane jako neutralne.
Kto ma prawo używać znak w czasie kryzysów?
W naszym kraju na straży prawidłowego korzystania ze znaku symbolizującego humanitaryzm, bezstronność i neutralność stoi Polski Czerwony Krzyż.
W czasie kryzysów (zbrojnych, humanitarnych, katastrof) stosuje się uproszczoną formę znaku – czerwony krzyż na białym tle. Pełni on rolę ochronną. Mogą z niego korzystać:
Wojskowe służby medyczne
Organizacje zrzeszone w Międzynarodowym Ruchu Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca
Kto ma prawo używać znak w czasie pokoju?
W czasie pokoju znak czerwonego krzyża używany jest w wersji pełnej – z nazwą krajowej organizacji humanitarnej (PCK). Pełni on rolę informacyjną. Mogą się nim posługiwać:
Osoby oraz podmioty związane z działalnością PCK
Ambulanse i punkty pierwszej pomocy (bezpłatnej) po wyrażeniu zgody przez PCK
Pamiętaj! Użycie znaku Czerwonego Krzyża przez osoby nieuprawnione osłabia jego moc i może prowadzić do groźnych konsekwencji.
Kto nie ma prawa używać znaku PCK?
Osoby prywatne
Wydaje Ci się, że użycie znaku Czerwonego Krzyża „uwiarygodni” Twoją pomoc. Niestety, stosując znak na własną rękę, zaburzasz cykl działań humanitarnych koordynowanych przez wiele profesjonalnie przygotowanych do tego osób.
Firmy, których działalność nie jest związana z działalnością humanitarną
To oczywiste, że Twoje produkty służą ludziom, ale nie stanowią ratunku w sytuacjach kryzysowych. Ten znak to nie jest tylko etykieta. Nie osłabiaj prawdziwego znaczenia pierwszej pomocy.
Transporty, których załadunek i przeznaczenie jest nieznane
Organizacja i dystrybucja pomocy humanitarnej dla potrzebujących to ogromna odpowiedzialność i wyzwanie logistyczne. Na każdym etapie działań musimy mieć pewność, że transport humanitarny trafi do potrzebujących. Nie mamy jej, jeśli nie my organizujemy transport.
Dlaczego to jest ważne?
Ochrona znaku czerwonego krzyża wydaje Cie się mało istotna? Wyobraź sobie, że ktoś w samochodzie oznaczonym tym emblematem przemycał przez granicę broń lub przedmioty uważane za broń. Albo że ktoś wysłał do Afryki transport sukien balowych, kiedy ludzie umierali z powodu kryzysu suszy. Wyobraź sobie, że ktoś, oznaczony znakiem czerwonego krzyża, zorganizował zbiórkę leków dla ciężko chorych uciekinierów wojennych, ale leki nigdy do nich nie trafiły. A inny ktoś „pomógł” w transporcie uchodźców, rozdzielając rodzinę, która miała problem z odnalezieniem bliskich.
Masz szczęście, że możesz to sobie tylko wyobrażać. Ci, którzy tego doświadczyli, byli w sytuacji zagrożenia życia i zdrowia. Zdezorientowani i zbyt ufni, aby sprawdzać, czy ktoś, kto używa znaku czerwonego krzyża, ma do tego prawo.
Udostępnij już teraz!
Podziel się informacją o ochronie znaku Czerwonego Krzyża ze swoimi znajomymi w mediach społecznościowych. To ważne dla nas, ale jeszcze ważniejsze dla tych, którzy potrzebują pomocy.
W taki sposób też pomagasz chronić znak Czerwonego Krzyża
Zainspiruj innych!
Pomoc ma moc, kiedy...
- Działamy zgodnie z prawem!
W kontakcie z odpowiednimi służbami i za zgodą organizacji, które są uprawnione do koordynowania działań pomocowych. - Jesteśmy profesjonalnie przeszkoleni do udzielania wsparcia!
Niosąc pomoc poszkodowanym, bierzemy odpowiedzialność za ich życie i zdrowie. - Działania pomocowe są koordynowane!
Ewakuacja ludności, łączenie rodzin, akcje ratownicze, dystrybucja żywności i środków medycznych zawsze są szczegółowo zaplanowane i kontrolowane przez uprawnione do tego służby.
Masz pytania?
01
Czy użycie znaku Czerwonego Krzyża jest w Polsce karalne?
Znak Czerwonego Krzyża chroniony jest przepisami prawa międzynarodowego (art. 44 i 53 I Konwencji Genewskiej z dn. 12.08.1949 r.; Dz. U. 1956 r., Nr 38, poz.171). Przepisy te zakazują posługiwania się takim znakiem przez podmioty nieuprawnione oraz wszelkich form naśladownictwa tego znaku. Ochrona znaku Czerwonego Krzyża jest obowiązkiem państwa wynikającym z art. 49 I konwencji genewskiej oznacza to, że znak Czerwonego Krzyża chroniony jest przepisami prawa krajowego RP (art. 13, 14, 15 rozdział III Ustawy o Polskim Czerwonym Krzyżu z dn. 16.11.1964 r., Dz. U. Nr 41, poz. 276, w związku z ww. konwencją).
Wykorzystanie znaku poprzez jego modyfikację, umieszczenie na produktach komercyjnych i w kampaniach reklamowych przez podmioty do tego nieuprawnione może mieć skutki prawne.
Użycie znaku Czerwonego Krzyża lub Czerwonego Półksiężyca w czasie działań zbrojnych podlega karze pozbawienia wolności do lat 3, zgodnie z art. 126 Kodeksu karnego [Bezprawne używanie znaków] § 1 i § 2.
02
Gdzie można zgłosić nieuzasadnione użycie znaku Czerwonego Krzyża?
Reakcja na użycie znaku Czerwonego Krzyża bez uprawnień jest bardzo ważna, bo tylko tak pomoc, którą niesie PCK, ma moc. Dzięki Twojemu zgłoszeniu możemy podjąć kroki w celu ochrony znaku Czerwonego Krzyża.
Nieuzasadnione użycie znaku lub jego nadużycie możesz zgłosić:
- W najbliższym Oddziale Okręgowym PCK – listę oddziałów oraz kontakt do nich znajduje się TUTAJ lub
- Do Działu Współpracy z Zagranicą w Biurze Zarządu Głównego PCK, wysyłając e-mail, w którym opiszesz nieprawidłowości, na adres: miedzynarodowy@pck.pl
03
Czy każdy może być wolontariuszem PCK?
PCK jest organizacją otwartą na wszystkich i dla wszystkich ludzi dobrej woli. Jeśli ktoś chce pomagać, może to robić razem z nami pod znakiem Czerwonego Krzyża. Wolontariuszem może być każda osoba fizyczna, niezależnie od wieku (nie ma dolnej ani górnej granicy), jednak w przypadku osób poniżej 18. roku życia wymagana jest zgoda rodziców lub opiekunów.
Dołączając do nas, jako wolontariusz możesz określić rodzaj pomocy, w której chcesz brać udział – zadbamy wówczas o odpowiednie szkolenie, które pomoże Ci udzielać pomocy profesjonalnie. Zgłoszenia na wolontariat PCK możesz dokonać w wybranym przez siebie Oddziale Okręgowym PCK. Listę oddziałów oraz kontakt do nich znajdziesz na: https://pck.pl/kontakt/
04
Czy w Polsce tylko PCK ma prawo do używania znaku Czerwonego Krzyża?
Polski Czerwony Krzyż jest członkiem Międzynarodowej Federacji Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, a także działa w ramach Międzynarodowego Ruchu Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca. PCK jest jedynym, prawnie uznanym, polskim stowarzyszeniem Czerwonego Krzyża działającym na obszarze RP uprawnionym do używania znaku krzyża w funkcji informacyjnej i ochronnej dla prowadzonej działalności humanitarnej na terenie kraju i poza jego granicami. Znakiem krzyża w funkcji ochronnej może posługiwać się także wojskowa służba medyczna zabezpieczająca życie i zdrowie żołnierzy w czasie konfliktu zbrojnego.
05
Czy znak Czerwonego Krzyża uznawany jest przez wszystkie kraje i zapewnia ochronę?
Znak Czerwonego Krzyża pełni dwie podstawowe funkcje: ochronną/rozpoznawczą oraz informacyjną. Oznacza to, że znak zapewnia ochronę w ramach międzynarodowego prawa humanitarnego konkretnym osobom i obiektom. Kategorie osób i obiektów chronionych zostały wyszczególnione w art. 24–27 I konwencji genewskiej oraz w art. 8 [c] pierwszego protokołu dodatkowego z 1977 roku.
Sygnatariuszami konwencji genewskich jest grupa 192 państw. Wraz ze znakiem Czerwonego Krzyża ochronie podlega znak Czerwonego Półksiężyca (stosowany w 34 krajach) oraz znak Czerwonego Kryształu.
06
Kiedy i na jakich zasadach PCK współpracuje z firmami z sektora prywatnego?
Używanie znaku lub nazwy Czerwonego Krzyża przez „osoby prywatne, towarzystwa lub domy handlowe, zarówno publiczne, jak i prywatne” jest zabronione przez międzynarodowe prawo humanitarne (I konwencja, art. 53). Niemniej dopuszcza się, by stowarzyszenie krajowe (PCK) nawiązało współpracę i w jej ramach zaznaczyło, że otrzymało określoną pomoc od przedsiębiorstwa lub innej organizacji przy zachowaniu wszystkich prawnych wymagań.
PCK nie może podjąć współpracy z firmami, których działalność jest sprzeczna z celami Czerwonego Krzyża, np. producentami i sprzedawcami broni, wyrobów tytoniowych, alkoholu lub towarów wyraźnie ocenianych jako szkodliwe dla środowiska.
3 podmioty Ruchu
Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca (Ruch, ang. International Red Cross and Red Crescent Movement) – to międzynarodowa sieć humanitarna, zrzeszająca około 80 milionów wolontariuszy na całym świecie, którzy pomagają ofiarom klęsk, katastrof i konfliktów zbrojnych. Często używany termin Międzynarodowy Czerwony Krzyż jest nieprawidłowy, gdyż nie istnieje jedna organizacja nosząca tę nazwę. W rzeczywistości Ruch tworzy kilka komponentów, które są od siebie niezależne, lecz zjednoczone pod wspólną misją, zasadami, celami, symbolami, statutami, oraz zarządzającymi organami. Są to:
Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża
(MKCK, ang. International Committee of the Red Cross) – powstał 17 lutego 1863 r. w Genewie z inicjatywy Henry Dunanta i czterech innych obywateli Genewy: Guillaume-Henri Dufora, Gustave Moyniera, Louis Appia i Theodore Maunoir. To instytucja szwajcarska, prywatna i niezależna. Jej siedziba znajduje się w Genewie. MKCK posiada powszechnie uznane prawo inicjowania akcji humanitarnych. Działa przede wszystkim w sytuacji konfliktu zbrojnego o charakterze międzynarodowym, niemiędzynarodowym, walk wewnętrznych i ich skutkach.
Międzynarodowa Federacja Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca
(Federacja, ang. International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies) – powstała 5 maja 1919 r. w Paryżu z inicjatywy Henry Pomeroy Davisona, a organizacjami założycielskimi były Amerykański, Brytyjski, Francuski, Włoski i Japoński Czerwony Krzyż. To organizacja międzynarodowa, pozarządowa i niezależna, nie posiadająca charakteru politycznego, rasowego ani wyznaniowego. Jej siedziba znajduje się w Genewie. Działa przede wszystkim w sytuacji klęsk i katastrof.
Stowarzyszenia Krajowe Czerwonego Krzyża lub Czerwonego Półksiężyca
(Stowarzyszenia, ang. National Red Cross or Red Crescent Society) – pierwszym było Holenderskie Towarzystwo Czerwonego Krzyża powstałe na podstawie królewskiego dekretu z 1867 r. Stowarzyszenie krajowe to organizacja pełniąca rolę pomocniczą wobec władz administracji publicznej, tworzona na mocy Konwencji Genewskich o ochronie ofiar wojny z 12 sierpnia 1949 r., Protokołów Dodatkowych do tych Konwencji z 8 czerwca 1977 r. oraz wewnętrznych ustaw, dekretów i aktów prawnych państwa będącego sygnatariuszem tychże Konwencji. Zgodnie z zasadą jedności, na terenie państwa może istnieć tylko jedno Stowarzyszenie Czerwonego Krzyża lub Czerwonego Półksiężyca. Działa przede wszystkim na rzecz obywateli i innych mieszkańców państwa, na terenie którego istnieje, zgodnie z bieżącymi potrzebami i wyzwaniami humanitarnymi. W razie możliwości wspiera także działania bratnich Stowarzyszeń Krajowych wymieniając wiedzę, doświadczenia i dobre praktyki. Obecnie istnieje 191 Stowarzyszeń Krajowych na świecie. W Polsce działa Polski Czerwony Krzyż.
Dokumenty do pobrania
Ochrona Znaku Czerwonego Krzyża
Regulamin Używania Znaku Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, przyjęty przez Radę Delegatów Międzynarodowego Ruchu CK i CP w 1991 roku w Budapeszcie. Dokument szczegółowo określa zasady stosowania emblematu w celach ochronnych i informacyjnych, reguluje kwestie związane z jego widocznością, ochroną prawną oraz przeciwdziałaniem nadużyciom.
Zobacz również
Czerwony Krzyż na świecie
Jesteśmy zrzeszeni w największym ogólnoświatowym ruchu humanitarnym, jednym z najstarszych w historii ludzkości. Jego częściami składowymi są: Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża, Międzynarodowa Federacja Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca oraz stowarzyszenia krajowe Czerwonego Krzyża lub Czerwonego Półksiężyca.
Historia
Od ponad stu lat organizacja angażuje się w działania na rzecz potrzebujących, budując swoją historię na wartościach humanitaryzmu i solidarności. To opowieść o pracy ludzi, którzy przez dekady niesienia pomocy kształtowali podejście do wsparcia, tworząc sieć wsparcia i pomocy dla tych, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji.
Przeglądasz właśnie stronę przefiltrowaną przez zawartość z oddziału Cała PolskaJeśli chcesz oglądać zawartość z Cała Polskakliknij przycisk