Młodzież PCK

Pierwsze Szkolne Koła PCK powstały w Radomiu i w Warszawie dwa lata po odzyskaniu niepodległości, w 1921 r. i to właśnie one zapoczątkowały powszechny ruch młodzieżowy pod nazwą Młodzież Polskiego Czerwonego Krzyża. Rok później w całym kraju spontanicznie utworzono  już 399 takich jednostek! Koła PCK zostały powołane z inicjatywy ówczesnego prezesa PCK – gen. Józefa Hallera.

„… pragniemy obudzić w sercach naszych dzieci i młodzieży ducha miłości bliźniego i poczucie obowiązków względem wszystkich ludzi, czynienia dobra, gdzie tylko siły pozwalają, nie tylko dla innych celów, ale dla samego dobrego czynu,  do szukania nagrody za czyny dobre we własnym przeświadczeniu o spełnieniu obowiązku. Pragniemy przez czyny miłosierdzia przeciwstawić samolubstwu miłość ogółu, którego dobro jest zarazem dobrem każdej jednostki. Jakkolwiek sformułujemy ten cel, drogi do niego prowadzą przez zrzeszenie dzieci i młodzieży pod sztandarem Czerwonego Krzyża i przez ich czynny udział w działalności…” – w ten sposób cel działania młodzieży określiła Komisja Główna Kół Młodzieży Polskiego Czerwonego Krzyża.

Koła Młodzieży prowadziły niezliczoną liczbę akcji higienicznych, konkursów czystości, zgodnie  z duchem czerwonokrzyskim młodzież szkoliła się także w zakresie pierwszej pomocy i ratownictwa. Podstawą była jednak działalność samarytańska. Koła Młodzieży gromadziły fundusze organizując różnorakie akcje, samodzielnie szyły koszulki dla ubogich dzieci, organizowały paczki świąteczne dla potrzebujących, odwiedzały chorych w szpitalach i domach, organizowały zbiórki odzieży, książek, dożywianie w szkołach, a także opiekowały się opuszczonymi grobami.

Koła Młodzieży PCK zakładane były we wszystkich typach szkół: szkołach średnich, gimnazjach, szkółach zawodowych, handlowych, seminariach nauczycielskich i szkołach powszechnych, a z czasem powstały także koła akademickie.

Pierwsze Koła Młodzieży w Polsce powstały na wzór istniejących jednostek w innych stowarzyszeniach krajowych Czerwonego Krzyża na całym świecie. Ruch młodzieżowy powstał samorzutnie w czasie I wojny z potrzeby pomagania żołnierzom i ich rodzinom. Rozpoczął się prawie równocześnie w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Australii. Po zakończeniu Wielkiej Wojny temat był kontynuowany głównie przez Amerykanów. Ideowi pracownicy Czerwonego Krzyża zorganizowali chętną i aktywną młodzież pod sztandarem czerwonokrzyskim – postał wówczas Junior Red Cross z hasłem „I serve”  („Służę”) . Idąc za przykładem Ameryki , w roku 1925, ruch młodzieżowy rozwinął się już w 50 krajach Ligi Czerwonego Krzyża powołanej w 1919 roku. Młodzież krajów zrzeszonych w Lidze utrzymywała kontakty korespondencyjne wymieniając się doświadczeniami, pomysłami, ucząc się od siebie nawzajem. We wszystkich tych krajach ruch młodzieżowy posiadał swoje uregulowania formalne, wydawane były specjalne czasopisma dla młodzieży.

Po 15 latach działalności, w 1936 roku, w Polsce istniało już 4,5 tysiąca kół zrzeszających 220 000 członków. Nie do pomyślenia było istnienie szkoły bez Koła  Młodzieży Polskiego Czerwonego Krzyża.  To dzięki charyzmatycznym  wychowawcom oraz instruktorom młodzież mogła odczuć wartość własną i celowość  dobroczynności oraz niesienia bezinteresownej pomocy. I tak jest do dziś. To opiekunowie Szkolnych Kół PCK czuwają nad tym, aby idee z 1921 r. nadal były żywe.

Pod hasłem „Miłuj bliźniego!” Koła Młodzieży prowadziły bogatą działalność w latach 20 –tych  i 30 –tych ubiegłego wieku.

1. Działalność na rzecz pomocy potrzebującym (pomoc sierotom, wdowom, inwalidom, starszym, ubogim rodzinom; zbiórka chleba dla schronisk; organizacja choinki i święconki wielkanocnej dla ubogich; korepetycje; opieka nad grobami poległych żołnierzy; opieka nad zwierzętami; prowadzenie biblioteczek i czytelni; organizacja kolonii; piecza nad młodymi drzewkami przy drogach; organizacja Dnia Matki).
2. Higiena i zdrowie (apteczki, umywalnie, fryzjernie, pogadanki o zdrowiu, konkursy zdrowia i czystości, troska o zdrowe zęby, rozdawnictwo tranu, kursy ratownictwa, zbieranie ziół, walka z brudem, walka z gruźlicą, tworzenie plakatów i afiszów z przepisami higienicznymi, organizacja pokoi dziecięcych przy szpitalach, praca na „zagonkach”, czyli w ogródkach).
3. Roboty ręczne (szycie sukienek i koszulek dla ubogich dzieci, wyrabianie guzików, roboty włóczkowe, wyrabianie ozdób choinkowych, tkactwo, pantoflarstwo, wyrabianie słomianek, koszyków).
4. Międzynarodowa korespondencja międzyszkolna prowadzona pod patronatem Ligi Towarzystw Czerwonego Krzyża ( pisanie listów, wyrabianie i wysyłanie zabawek o charakterze narodowym, tworzenie albumów ze strojami ludowymi, ze wzorami robót, haftów i koronek, gromadzenie i spisywanie podań, legend historycznych). 1/3 wszystkich kół prowadziła korespondencję zagraniczną).